les-nastolatka

Teraz pora na kolejną część:)) Mam nadzieję, że się tak samo spodoba jak poprzednia:))

Okres II: od pierwszego podejrzenia, ze jest się lesbijką; do pierwszego seksualnego kontaktu z kobietą. Podjecie pierwszego kontaktu lesbijskiego następuje przeciętnie w 20 roku życia, a więc później niż pierwszy stosunek płciowy u heteroseksualnych kobiet, a znacznie później niż pierwszy kontakt homoseksualny u mężczyzn. Ta dość późno się przejawiająca aktywność homoseksualna lesbijek ma różne przyczyny. Seks młodocianych dziewcząt w ogóle jest dość ograniczony przez bezpośrednią kontrolę (rodziców, wychowawców, nauczycieli) i przez internalizowane normy seksualne, które zwykle są surowsze dla dziewcząt niż chłopców. U dziewcząt ze skłonnościami lesbijskimi dochodzi jeszcze jeden czynnik. Dla większości z nich okres między 18 a 20 rokiem życia odznacza się emocjonalną i seksualną niepewnością, lękliwością, poczuciem winy, oczekiwaniem na coś złego oraz ciężkimi konfliktami, gdyż zaczynają one pojmować, co to oznacza nie być człowiekiem heteroseksualnym. Oznacza to przecież konieczność odejścia od uwewnętrznionych norm, społecznych oczekiwań i ról płci. Nierzadko więc dziewczyna taka próbuje świadomie ignorować pragnienia homoseksualne, a przynajmniej opóźniać ich realizację. Zamiast tego często próbuje ona intensyfikować aktywność heteroseksualną. Społeczny kontekst pierwszego kontaktu seksualnego u lesbijek jest bardzo podobny do tego, jaki spotyka się u kobiet heteroseksualnych. Kontakt ten z reguły następuje w obrębie emocjonalnego, stabilnego związku z trochę starszą partnerką. "Miłość" i orientacja na partnerstwo, jako punkt ciężkości socjalizacji seksualnej spotyka się w różnym stopniu u heteroseksualnych, jak i homoseksualnych kobiet.

Hmm.. postanowiłam zamieścić na tej stronce troche informacji naukowych dotyczących miłości lesbijskiej. Pewnie większość kobiet z tzw. "branży" widząc go tylko ziewnie i poczeka na jakąś normalną notkę, ale wiem że jeśli chociaż jednej osobie ten tekst pomoże w jakiś sposób to warto było go tutaj zamieszczać:) Tak więc miłego czytania!!

"Schfer na podstawie przebadania 150 kobiet lesbijek w 1972 roku doszedł do wniosku, że proces uświadamiania siebie samej jako lesbijka trwa u większości kobiet dość długo. Może on być podzielony na 3 okresy.
Okres I: od pierwszego zainteresowania się kobietą do pierwszego podejrzenia, że się jest lesbijką. Pierwsze zainteresowanie kobietą pojawia się przeciętnie w 14 - 15 roku życia i dotyczy z reguły kobiety o wiele starszej. Jest ono początkowo przeważnie uczuciowe, nie seksualne, i przejawia się jako przywiązanie, skłonność, pragnienie przyjaźni, pragnienie czułości i bliskości cielesnej. Potrzeby uczuciowe tak silnie wybijają na plan pierwszy, że pragnienia seksualne w węższym znaczeniu początkowo w ogóle nie są uświadamiane. W tym okresie lesbijki w ogóle nie uświadamiają sobie skłonności homoseksualnych i zachowują się podobnie jak dziewczęta heteroseksualne, co zwiększa jeszcze ich brak wglądu we własną orientację seksualną. Dopiero w czasie następujących 3-5 lat kształtuje się ważne uczucie "jestem inna", które przekształca się w podejrzenie "jestem lesbijką".  - cdn

Widze, że najwięcej komentarzy mam do notek które praktycznie nie wymagają odemnie żadnej inwencji twórczej, ale to chyba normalne:)) W końcu łatwiej coś takiego skomentować:P

Niedawno odbyły się w naszej szkole wybory na najsympatyczniejszego nauczyciela i najsympatyczniejszą klase w całym liceum:)) Wyniki ogłoszono podczas ślubowania pierwszaków (przy okazji nasza klasa zrobiła im "chrzest" hi hi).. Okazało się że wygrał najsurowszy nauczyciel w szkole oraz my :D (glosowali tylko nauczyciele, a nie uczniowie!). Myślałam że ktoś się pomylił bo to niemożliwe, a jednak!! Jak to mówią.. jesteśmy Debeściaki :P (Nie ma to jak samouwielbienie hi hi hi)

Nio a teraz kilka słów do osób, na które obecna pogoda działa dołująco: Główka do góry i pokażcie im, że się nie dacie!! W końcu każdy z was ma w sobie coś niepowtarzalnego co wzbudza niemy zachwyt a czasami i zazdrość u innych!! Nigdy o tym nie zapominajcie!!!

A Ty jedna jedyna osobko na całym świecie wiedz że jesteś dla mnie Wszystkim!! Uśmiechnij się proszę:))

Ryby 19.II - 20.III

Współczujące i szczere serce oraz talent artystyczny to cechy osób urodzonych pod Znakiem Ryb. Znakiem tym włada planeta Neptun, odpowiedzialna za kontakty z innymi światami.

Ryby są otwarte na innych ludzi, zawsze niosą pomoc potrzebującym. Nie przejdą obojętnie obok skrzywdzonego dziecka czy zwierzęcia. Same często chorują, a diagnozy lekarskie nigdy ze stuprocentową pewnością nie wskażą przyczyn dolegliwości.

Sprawiają wrażenie słabych i rozkojarzonych, co często wykorzystują, żeby uciec przed obowiązkami i odpowiedzialnością. Muszą uważać z lekami, używkami i alkoholem, ponieważ łatwiej niż inne Znaki Zodiaku popadają w uzależnienia i ulegają zatruciom.

Ulegające wpływom i niechętne do podejmowania decyzji Ryby mogą mieć problemy w pracy i w życiu osobistym. Wieczna niepewność i niezdecydowanie mogą zniechęcić pracodawców i życiowych partnerów. Mają bardzo zmienne usposobienie, często nie umieją podjąć najprostszej decyzji.

Są bardzo wytrwałe w cierpieniu, często z pokorą znoszą swój zły los, nie umiejąc się przeciwstawić niekorzystnym dla nich okolicznościom. Ryby to najbardziej tajemniczy i mistyczny znak zodiaku. Są bardzo religijne. Żyją często w innych, nierealnych światach. Sprawiają wrażenie, jakby śniły na jawie.

Uwielbiają bajki i niesamowite opowieści. Interesują się paranaukami, medycyną niekonwencjonalną i parapsychologią. Sny i wizje potwierdzają ich wyczucie i talent artystyczny. Mają twórczą wyobraźnię.

Są bardzo muzykalne, umieją pięknie rysować i malować. Warto pielęgnować w Rybach te talenty, ponieważ niepewne siebie szybko zarzucają działalnoąć artystyczną jeszcze we wczesnym dzieciństwie.

Ryby mają wyjątkową intuicję i kierują się przeczuciami, które trudno racjonalnie wytłumaczyć. Powinny jednak zaufać swojej intuicji, ona zawsze wybawi ich z najgorszych opresji.

Ryby odpoczywają najchętniej nad wodą, w ciepłych i wygodnych miejscach. Lubią spać i medytować. W wolnych chwilach oddają się swoim artystycznym pasjom.

Za każdym razem gdy biegne na W-Fie.. a biegamy dużo z powodu polityki naszej nauczycielki (średnio 1,5 km bez przerwy).. to czuje się jakbym nie walczyła z odległością jaka mi została ale z własnym sercem. Nie czuje zmęczenia czy braku tchu które są zwykłymi objawami po takim biegu ale czuje jak cała krew odpływa mi z kończyn (również z głowy) a serce woła "zlituj się nade mną, bo jak tak dalej pójdzie to nie wyrobie!!".. Od małego kochałam sport i już wtedy nauczyłam się nie poddawać.. pewnie dlatego teraz nie przyjmuje do wiadomości iż mam się zatrzymać.. Dzisiaj kiedy zostało mi już z 200m miałam czarno przed oczami i czułam jakby tysiące szpilek wbijano mi w głowe.. ale nie stanęłam.. Nie wiem jak to zrobiłam.. Dobiegłam do mety stawiając wszystko na jedną karte.. Nauczycielka postawiła mi plusa..

Cały dzień chodziłam rozdrażniona.. Wszystko mnie denerwowało i kilka razy zostałam mocno uderzona przez przypadek.. Gdy wchodziłam na lekcje polskiego chciałam udowodnić nauczycielce że nie jesteśmy takimi półgłówkami za jakich nas uważa i sypałam analizami wirszów jak z karabinka.. To były moje kule dla niej.. Chyba zrozumiała że przez wększość czasu mamy ją głęboko w d.. Postawiła mi 5 choć wyszłam z jej lekcji jeszcze bardziej wnerwiona..

Cały czas trzymałam się tylko jednej myśl- gdy wróce do domu (jedyny weczór który mam w całości dla siebie w tygodniu) będe mogła porozmawiać z bliską mi osobą na gg.. Była to dla mnie myśl, która mówiła mi że warto to wszystko przeczekać.. Czatowałam przy komputerze reagując na każdy sygał "dostępności"z głośników, by po 2 godzinach zrozumieć że nic z tego:( Telefon mnie tylko w tym utwierdził..

Brak mi czasu by mieć choć chwile radości, a gdy już ją znajde to coś nie wypala.. teraz słysze że pomimo zawalenia każdego dnia tygodnia nauką rodzce chcą mnie jeszcze zapisać na jakiś kurs przygotowujący do matury z fizyki i chyba z matmy.. Nie mam pojęcia gdzie oni to wepchną, ale jak tak dalej pojdzie to będe musiała wychodować sobie skrzydła by latać po całym mieście, albo nauczć się teleportacji by móc być w 2 miejscach na raz..

Wiadomość dla jednej osoby (ona się skapnie): Pytasz czemu mam taki smutny głos przez telefon, albo ciągle wole napisać coś na blogu.. Odpowedź jest banalna..TĘSKNIE, a na blogu łatwiej mi jest wyrazić wszystkie swoje myśli, które moge wtedy poukładać w logiczą całość.. To się napewno zmieni gdy będe przy Tobie obiecuje!! A Teraz podnieś główke do góry bo jestem zawsze przy Tobie cokolwiek robie!! Wiem, że czasami Ci ciężko gdy nie moge Cię przytulić czy pocieszyć w trudnych chwilach ale wynagrodze Ci to przynajbliższej okazji!! 3maj się!!